We vertrokken met de trein naar Schiphol. We hadden zo economisch mogelijk ingepakt onder het motto 'travel light'. Dat valt nog niet mee als je met een uk weggaat, maar het was aardig gelukt. Twee trekkersrugzakken vol (waarmee overigens behoorlijk uit de toon vielen op de Seychellen, waar iedereen met luxe Samsonite koffers rondliep) en 3 stuks handbagage. Hugo was nog nooit met de trein geweest, dus de vakantie begon voor hem meteen goed.
We zaten rij 18 in het vliegtuig, in het midden ten hoogte van de nooduitgang. Een bassinetje kon voor ons aangekoppeld worden. De dame die later naast ons kwam zitten probeerde er nog alles aan om vooral niet naast een baby te hoeven te zitten, de scene die ze trapte was zelfs gênant te noemen, maar helaas voor mevrouw, vol is vol. Gna! Maar Hugo gedroeg zich prima. Alleen slapen... ho maar. En dat vonden wij een beetje a-relaxed. Uiteindelijk ging rond half 12 de cabineverlichting uit en konden we allemaal gaan slapen. Hugo heeft zo'n 6 uur kunnen slapen in het vliegtuig. Al met al verliep de heenreis erg voorspoedig. Zo'n bassinetje is echt een uitkomst, ook al slapen ze er niet in, kunnen ze er in ieder geval in spelen. Want dat gehang op schoot ben ik in ieder geval vrij snel zat!
De eerste dag hebben we niet veel gedaan. We moesten allemaal nog wat slaap inhalen, dus hebben we met z'n allen 2 slaapjes gedaan die dag. 's Avonds wel even onze eerste zonsondergang meegepikt.
Daarna lekker uit eten geweest in het restaurant dat bij ons hotel zat. Daar konden we meteen onze “kinderstoel-to-go” uittesten: wat een KONINGEN apparaat! Iedereen die op vakantie gaat moet er zo eentje meenemen! Echt ideaal. We hebben deze snel nog even besteld voordat we op vakantie gingen (bij Babywalz). We hebben hem echt heel erg veel gebruikt. Zelfs in de auto die we op Praslin gehuurd hadden (maxi cosi kennen ze daar niet, maar ach, voor die 3 ossenkar en 1 andere bus is het nou ook niet echt nodig, en harder dan 30km per uur kun je er toch niet rijden) hebben we hem gebruikt.
De dag erna gingen we meteen door naar Praslin. Het tweede grootste eiland van de Seychellen. We vlogen met een klein vliegtuigje vlak over het water heen. Vliegtijd: 15 hele minuten. We kwamen in een klein paradijsje aan. Les Villas d'Or. Een aantal mooie bungalows in een tropische tuin direct aan het strand. Self catering, dus we konden zelf koken (dat was de theorie, maar later bleek dat de supermarkten geen flaus voorstelden en dat een hele vis toch lastig te fileren is zonder gedegen mes of opleiding). Elke ochtend werd het ontbijt met veel vers fruit (en eieren, ik kan geen ei meer zien) in onze bungalow langs gebracht.
Hugo bleek toch nog een beetje bang van de zee, want de golven waren toch aanmerkelijk groter dan in Nederland en het zonlicht was scherp en deed echt pijn aan je ogen. Dus rustig opbouwen. Ach, er zijn vervelendere plekken om in een badje te moeten zitten……
De huisjes hadden een veranda en dat was geen overbodige luxe want het kan af en toe flink plenzen in de tropen. Het water komt dan met bakken uit de hemel naar beneden kletsen, maar de temperatuur komt nooit lager dan 25 graden, dus je kunt heerlijk buiten blijven zitten. Ook de buurtvogels waren blij met onze veranda. Onze eigen kruimeldief was daar natuurlijk debet aan, maar mooi dat hij het vond. De vogels waren redelijk tam en kwamen gerust tot op één meter afstand.
Na twee dagen training was Hugo helemaal gewend aan de zee en het strand. Elke dag kwamen we thuis met een zandmonster. Er was geen plekje op zijn lichaam waar geen zand zat. Gelukkig kregen we elke dag nieuwe handdoeken en doen ze daar niet aan het 'save the environment' excuus zodat ze minder hoeven te wassen.
De Seychellen is een eilandengroep met allemaal eilandjes die voornamelijk uit graniet zijn opgebouwd. Allemaal hebben ze een hart van tropisch regenwoud. Op Praslin is dit regenwoud zelfs een UNESCO heritage site omdat er een speciale palmboom voorkomt die nergens anders ter wereld groeit. In dit park, Le Valleé de Mer, groeit de Coco de Mer. Nou wat is er nu zo bijzonder aan kokosnoot. Meestal niks, maar een volwassen vrouwelijke Coco lijkt op de vulva van de vrouw (of de billen van een negerin, maar dat is mijn persoonlijke mening) en de mannelijke coco de mer, lijkt op een penis. Hier de fascinatie van de mens voor een simpele kokosnoot. Uiteraard moesten wij dit met eigen ogen zien, dus wij togen naar het regenwoud voor een wandeling.
Hugo heeft enorme hoeveelheden fruit verorberd. Ofwel in stukjes of in de vorm van een fruitshake. Vooral papaya was Hugo's favoriet. Onze vriendelijke Seychelloise dame wist ons te vertellen dat het heel goed was voor de darmen. Nou dat hebben we geweten, na één week waren we al door onze luiers heen (nadeel van het travel light principe).
De kindjes zijn kennelijk allemaal heel snel zindelijk want het viel nog niet mee om luiers in Hugo z'n maat (maatje 3 of 4) te krijgen. Uiteindelijk wel gelukt, een pak prehistorische drypers gevonden en Hugo heeft voor het eerst in z'n leven luieruitslag.
Vanuit Praslin hebben we ook nog 3 andere eilanden bezocht. Met een catamaran zijn we van Praslin naar Cousin gevaren. Dit is een vogelreservaat waar honderdduizenden vogels broedden. En ze zijn allemaal niet schuw van de mens dus je kan gewoon door de broedgebieden heen lopen.
Het varen met de catamaran was nog een avontuur op zich, want de zee was ruw. Dus snel wat primatourtjes gepakt en op zoek naar de horizon. Het ging net goed. Hugo had uiteraard nergens last van, die was het geschommel vast nog gewend vanuit de baarmoeder of zo. Toen dachten we het ergste gehad te hebben, moesten we nog even in zo'n rubberen speedboot overstappen die zichzelf zo het land op knalde. Maar eerst Hugo even in z'n reddingsvestje hijsen (wat hij niet amusant vond, zacht gezegd) en gaan!
De vogeltjes daarentegen waren enorm interessant. Met Hugo op onze armen liepen we mee met de rondleiding. We liepen wat achteraan, zodat we alle ruimte hadden om alles uitgebreid aan te wijzen. De die's en de daar's waren niet van de lucht (en de vogelstront ook niet, getver!). Ook kwamen we nog een Aldabra tortoise tegen. Deze beesten kunnen enorm oud worden, wel zo'n 200 jaar. Ze lieten ze gewillig aaien en fotograferen.
Daarna met de catamaran doorvaren naar het eiland Curieuse, een voormalige lepra kolonie. Hier hebben ze tientallen jaren geleden de Aldabra tortoise geherintroduceerd, nadat deze zo goed als uitgestorven was op dit eilandje. Met veel succes, er lopen er heel veel rond. Hier hadden we schitterende uitzichten en na de lunch gingen we door naar St. Pierre. Een eilandje van drie palmbomen of zo, dus we legden er ook niet aan, maar gingen hier snorkelen. Hugo was in slaap gevallen, dus we konden samen het water in. Er stonden best nog wel wat golven en mijn masker zat niet goed (Grrr) maar uiteindelijk toch nog wat visjes gezien.
We deden tijdens de vakantie alles zoveel mogelijk in Hugo's eigen ritme. We hadden hem dan wel helemaal meegesleept naar de andere kant van de wereld, hij moet het natuurlijk ook leuk vinden! Dus gewoon ‘s avonds rond 7 uur naar bed en het klokje rond slapen. Wat hij ook gewoon deed, zonder te bokken. Op een gegeven moment legden we zelfs wat boekjes naast z'n bedje neer en een flesje water en zodra hij wakker was ging hij eerst nog eventje een half uurtje of drie kwartier lekker lezen en drinken. Ideaal! Gaan we hier thuis ook zeker doen.
Ook gewoon nog borstvoeding gegeven, 's ochtends en ’s avonds. Alleen in het begin van de vakantie wou het niet echt. Bijna had ik al afscheid genomen, want door alle nieuwe indrukken kon de borst hem echt niet interesseren. Maar na 2 dagen helemaal niet gevoed te hebben (en geen kolf bij, travel light!) ging hij toch weer drinken. Daar was ik wel blij mee, want behalve dat ik het nog steeds leuk vind om zo'n klein frummeltje tegen je aan te hebben, vond ik het ook wel prettig dat hij zo toch nog wat zuivel binnen kreeg. Want melk of yoghurt dat kennen ze op de Seychellen niet. Alleen de firma Nestlé doet goede zaken daar, poedermelk is het enige wat je kunt krijgen en wat je dus ook als melk bij je ontbijt geserveerd krijgt. Babymelk hadden ze niet, pas op La Digue in de supermarkt daar kwam ik het tegen.
Elke dag rond een uur of elf kreeg Hugo z'n fruit. Ook als we op weg waren, dan nam ik het gewoon mee in een klein koeltasje. Rond één uur altijd lunch en rond half 6 avondeten. En rond het middaguur altijd even een tukje van anderhalf uur (soms 's ochtends ook nog een klein tukje). Dit ritme hebben we bijna alle dagen aan kunnen houden en Hugo heeft op de meest vreemde plekken geslapen (vaak ook in onze armen) en gegeten en het ging eigenlijk altijd goed.
Na zes dagen Praslin zijn we met een schoener overgestoken naar La Digue. Dit is het vierde eiland qua grootte van de Seychellen. Uiteraard was de zee weer lekker ruw dus primatour-alert! Hugo sliep echter uitstekend op de deining. Aangekomen werden we opgehaald door een ossenkar, dit is het hoofdtransport samen met een paar auto's.
We werden welkom gegeten in het Domaine de l'Orangeraie, pfeuw wat een luxe zeg. Dat hadden we niet verwacht. De hotelkamer zag er schitterend uit, met een echt hemelbed. 's Avonds kwam iemand zelfs het weerbericht en het laatste nieuws brengen. Erg goeie service.
La Digue is een echt fietseiland, dus we huurden voor alle dagen meteen twee mountainbikes. Hugo bij Dirk achterop en ik had een boodschappenmandje achterop zitten, lekker makkelijk om alle zandlakens (eh... strandlakens) in op te bergen. We hebben alle fietsenpaden van La Digue gehad in de vijf dagen dat we er waren. Mooie stranden afgewisseld met de ruwe bebossing maakt dit echt een leuk vakantie eilandje.
We hadden al snel 'ons' strandje gevonden waar je ook heerlijk kon snorkelen en waar Hugo lekker in de schaduw in 't zand kon spelen. Hugo kon hier helaas niet zwemmen want de golven waren vrij aan de hoge kant en dat vonden we toch wat gevaarlijk. Maar het deerde hem allemaal niet, hij verzamelde mini-kokosnoten en maakte er een sport van om zo vaak mogelijk weg te rennen richting de weg want het is toch zo leuk als papa of mama achter je aan komt lopen.
Na vijf dagen gingen we weer terug naar Mahé, het hoofdeiland van de Seychellen (eerst weer met de boot en dan weer eventje vliegen). We vlogen met een vliegtuigje waar 10 man en één stewardess in gingen. Klein en veel turbelentie! De meesten reizen doen eerst Mahé en dan La Digue en Praslin, maar in verband met de zwaarte van de terugreis wilden wij graag eindigen op Mahé omdat we anders enorm lang onderweg zouden zijn.
We waren natuurlijk al enorm verwend dus het was weer even wennen in onze basis hotelkamer haha. Het weer werkte ook niet erg meer, het regende erg veel 's ochtends en dan echt van die buien waar je helemaal doorweekt van werd. Gelukkig was het wel droog op de zuidkant van het eiland dus daar zijn we heen gereden, dwars door het tropische regenwoud.
Nog even winkelen in Victoria, de hoofdstad van de Seychellen. Aan de winkels kun je duidelijk zien dat de Seychellen toch echt Afrika is. Er is veel verwesterd in dit land, maar de stampvolle winkeltjes vol met kleurrijke kruiden verraden de echte roots van dit land. Lekker wat souvenirtjes en cadeautjes gehaald.
Op de laatste dag nog even naar het strand. Dirk had de tijd van z'n leven, twee meter hoge golven bolderden over het strand. Ik vind het maar eng, maar Dirk heeft zich goed vermaakt. Een voordeel van het laatste hotel was dat er een goed restaurant bij zat, dus Hugo at alleen eerst een potje (gezien de beperkte hoeveelheid verse groentes was een potje ditmaal wel het gezondste alternatief) en wij ging 's avonds heerlijk uit eten met de babyfoon bij!
De terugreis verliep voorspoedig. We zagen er best tegenop, overdag 10 uur vliegen met Hugo maar hij heeft zich voorbeeldig gedragen. Zelfs netjes z'n middagtuk van precies 1,5 uur gedaan in z'n bassinetje en verder een beetje boekjes gelezen en gespeeld met de andere kindjes die bij ons in de buurt zaten. Want ze stoppen heel tactisch de kinderen altijd allemaal bij elkaar om zo de overlast voor de andere passagiers te beperken.
Toen we murw uit het vliegtuig kwamen (we waren al om 05.30 opgestaan) wachtte ons een verrassing. Totale chaos op Charles de Gaulle. Een security-breach. Een grote mensenmassa die allemaal opnieuw door de security check heen moest. En wij dus ook. Aaaaaaaaaah. Nou mooi niet dus. Een baby op je schouder en een grote mond zorgt er voor dat je toch redelijk snel voor mag. Maar goed, dat zorgde er niet voor dat het vliegtuig eerder vertrok. Al met al twee uur flinke vertraging opgelopen dus we waren het zat!
Maar thuisgekomen hebben we bijna alle foto’s weer bekeken en kan ik zeggen dat we een schitterende reis gemaakt hebben. Mocht je dit lezen en twijfelen over een reis met je kleintje, gewoon doen! Ga ervan uit dat de reis naar en van je bestemming zwaar is, dan kan het alleen maar meevallen, koop wat handige tools (die kinderstoel to-go bijvoorbeeld) en boek een reis met bassinetje (bij sommige maatschappijen tot 2 jaar te verkrijgen!) en dan... GAAN!
Dirk-Jan, Linda en Hugo Willekens