We wilden dit jaar met de kinderen voor het eerst buiten Europa op vakantie. Een combinatie van strand, snorkelen, mooie natuur en uitstapjes maken. Bij Expeditie Kroost & Co vonden we precies wat we zochten; een droomreis naar de Caribean! Toen opa en oma van onze plannen hoorden, waren ook zij verkocht. Uiteindelijk hebben wij onze droomreis samen met hen gemaakt. Wel had ieder steeds zijn eigen appartement en huurauto. Zo konden we dingen samen doen en wanneer we dat wilden ook apart op pad gaan.

Op 7 augustus begonnen we aan ons Caribische avontuur. We vlogen met Martinair in negen uur rechtstreeks naar Tobago. Vanuit het vliegtuig stapten we de warme regen in en het rook naar natte bomen en planten. Nigel stond ons op te wachten en bracht ons naar Sherwood Park Apartments. Opvallend waren de bontgekleurde huizen, fruitkraampjes, troep en pratende, zittende en lachende mensen langs de weg. Na een goede nachtrust vertelde Nigel ons met trots over alle bezienswaardigheden van Tobago en werden de huurauto’s afgeleverd bij het appartement. We hebben de hoofdstad Scarborough bezocht en het fort King Georges. De stranden waren allemaal even mooi; soms was het zand wit, soms zwart en dan weer bruin. Het eten in de lokale eettentjes was heerlijk; goed gekruid en niet te pittig. Ook de kinderen smulden van de verse vis en garnalen en de roti.

Op 12 augustus vlogen we met een klein vliegtuig in een half uur naar Grenada. We werden opgewacht en naar het Flamboyant Hotel gebracht. Omdat het donker was toen we daar aankwamen, konden we pas de volgende ochtend genieten van het schitterende uitzicht over de Grand Anse baai. Het was carnaval in Grenada en twee dagen en nachten was er in de verte continu swingende muziek te horen. We hebben veel gezwommen, gesnorkeld en gekajakt. Eén dag hebben we een tour rond het eiland gemaakt. De gids vertelde tijdens de rit over de geschiedenis van Grenada en liet ons allerlei (fruit)bomen en planten zien. We kwamen langs een waterval, waarin we hebben gezwommen, en een kratermeer. Op de kruidenplantage en in de nootmuskaatfabriek en rumdistilleerderij leek het alsof je de koloniale tijd binnenstapte. Op de top van een berg hebben we geluncht in een eettentje waar maximaal acht mensen konden zitten. Uniek en heerlijk!

Toen kregen we een telefoontje van de lokale agent... Of we wisten dat orkaan Dean richting Grenada kwam? Of we het een probleem vonden dat voor onze veiligheid het reisschema aangepast zou worden? Gelukkig bleek een dag later dat Dean van richting was veranderd en ruim ten noorden van Grenada langs zou razen. Wel was 17 augustus door “het staartje van Dean” een regenachtige en winderige dag. Precies op deze dag gingen we met de catamaran ferry naar Carriacou. De zee was wild en bij het aan boord stappen werd aan alle passagiers een kotszakje en een servetje uitgedeeld. Daar konden we toen nog om lachen, maar gaande de onstuimige overtocht niet meer. Gelukkig hadden we na anderhalf uur weer vaste grond onder onze voeten. Dirk, de schipper van het zeiljacht ‘Carpe Diem’, stond ons lachend op te wachten en stelde ons gerust. We zouden die dag niet meer gaan zeilen, maar veilig in de natuurlijke haven van mangrove de storm afwachten.

Maarten, Esther, Eva, Noortje,
opa Wim en oma Paula

De volgende dag was de storm gaan liggen en konden we de zee op. We gingen voor anker bij verschillende onbewoonde eilandjes, maar ook enkele bewoonde eilandjes. We hebben gezwommen en gesnorkeld tussen de zeeschildpadden, roggen en duizenden vissen. Tijdens een wandeling over een onbewoond eilandje stonden we oog in oog met een leguaan. De kinderen vonden het zeiljacht geweldig en ze konden gaan en staan waar ze wilden. Het was duidelijk dat Dirk en zijn vrouw Heike kinderen gewend zijn aan boord. Onze jongste dochter was wel even teleurgesteld toen zij van Dirk op een bepaalde plek niet mocht snorkelen, omdat de stroming daar te sterk was. Dit maakte Dirk meer dan goed door met haar alleen, later op de dag, een snorkeltocht te maken bij de Tobago Cays. Zij glom van trost en heeft daarna alle vissen en de zeeschildpad getekend die ze had gezien.

Na vier dagen namen we afscheid van Dirk en Heike en werden we op Carriacou naar Bogles Round House gebracht. Het waren de sfeervolste cottages van de hele vakantie. Er lagen zelfs bloemblaadjes op de opgemaakte bedden! De grote tuin met bloeiende bomen en struiken en een geweldig uitzicht over zee bood de kinderen alle ruimte. Zij werden dikke maatjes met de waakhonden Tom en Albert. Helaas was het restaurant van Bogles Round House niet alle dagen open (vanwege het laagseizoen) en hebben we slechts één avond van het heerlijke eten kunnen genieten. We hebben een strand bezocht, dat we vrijwel voor ons alleen hadden, en de hoofdstad Hillsborough. We hebben erg gelachen om een jong geitje dat in een eettentje rondliep en tijdens de lunch onder een van onze stoelen plaste.

Op 23 augustus gingen we met de catamaran ferry weer terug naar Grenada. Deze keer verliep de overtocht een stuk rustiger en werd niemand zeeziek. Na één nacht in het Flamboyant Hotel vlogen we de volgende ochtend met hetzelfde kleine vliegtuig weer terug naar Tobago. Op het vliegveld stonden onze huurauto’s al klaar en begonnen we onze tocht naar Speyside, naar het hotel Blue Waters Inn. We hebben er ongeveer twee uur over gedaan. Wat een bochtige, steile wegen met grote kuilen! Onderweg wel langs mooie vergezichten en de ‘jungle’ gereden. Ook hier hebben we veel gezwommen en gesnorkeld. De kinderen beschreven de onderwaterwereld net buiten de baai waar het hotel aan lag als “een supergrote en mooie vissenstad”. En dat was het ook! Een tocht met de glasbodemboot was zeer de moeite waard. In Charlotteville vonden we voor de kinderen eindelijk een ijsje, welke in het noorden van Tobago moeilijk te krijgen zijn.

Op 28 augustus vlogen we via Paramaribo met Martinair weer terug naar Nederland. Onze droomreis was hiermee voorbij, maar alle indrukken en vooral de relaxte sfeer en vriendelijke mensen op de Caribbean zullen ons nog lang bijblijven.

Maarten, Esther, Eva, Noortje,
opa Wim en oma Paula