Op Schiphol verraadde het Sammie tijgerrugzakje bij een blond, snoezig meisje dat er nog meer jonge ouders de keuze gemaakt hadden om met Expeditie Kroost & Co naar Jordanië te reizen. Een eerste gesprek gaf ons meteen een goed gevoel, want hun programma bleek identiek te zijn aan dat van ons. De meisjes (hun Feline van 2,5 en onze Oriana van 3) waren bovendien leeftijdsgenootjes. Dat zou wel loslopen. Het was fijn om te horen dat Marieke en Daan vorig jaar met dezelfde reisorganisatie Tobago en Grenada hadden aangedaan en daar bovendien onverdeeld positief over waren.
De zitplaatsen op de vlucht waren zalig ruim én bovendien was er een bedje voorzien voor Ari (15 maanden oud). Zijn voetjes bengelden er wel wat uit, want hij is nogal aan de grote kant, maar het is toch gelukt om hem even de oogjes te laten sluiten. De vlucht is vlot verlopen.
Onze eerste ervaring met de Jordaniërs was buitengewoon positief. De bediende van het wisselkantoor had zich vergist in het geven van de Jordaanse dinars (JD) in ruil voor US$ (té weinig) en hij is ons zélf nagelopen (we hadden intussen al de visa aangeschaft en stonden aan de immigratiebalie) om zijn fout recht te zetten!
De chauffeur stond ons intussen in de aankomsthal op te wachten en bracht ons naar de auto. Een standaard sedan, ruim genoeg, maar er was helaas geen autozitje voorzien voor de kinderen. Voor Oriana was dit geen probleem - zij is immers al een 'grote' meid - maar voor Ari ware dit wel een stuk comfortabeler geweest.
De rit van de luchthaven naar de Dode Zee via Mount Nebo was feeëriek. In de verte waren de lichten van Jeruzalem te zien. In de straten van Madaba was het levendig en werd nog druk verhandeld door de mannen (tja, het viel al meteen op dat er inderdaad weinig vrouwen op straat lopen in het Midden-Oosten). Het hotel was prachtig en de kamers ruim genoeg om én een logeerbed én een babybedje erin te hebben. Vanop het terras zicht op de Dode Zee, perfect!
's Anderendaags de verplichte drijfpartij in de zoute zee (alleen de papa) en nadien intens ploeteren in het prachtige kinderspeelparadijs in het zwembad. En dit niettegenstaande dat het nog maar een magere 18°C of zo was en de regen zich aankondigde. In de tuin was er ook nog een speeltuin met schommel en glijbaan. Een goede keuze!
De uitstappen naar Ajloun (de prinses zat verstopt in de toren volgens Oriana) en Jerash gingen door onder een stralende zon. De eetadresjes aanbevolen door de chauffeurs/gidsen waren in orde. Stops in de lokale winkeltjes om frisdrank, melk, water en versnaperingen voor onderweg te kopen waren geen enkel probleem.
Al snel bleek dat de ideale chauffeur/gids een samensmelting zou geweest zijn van beiden: de onze was enthousiast tot dag 3 in het geven van uitleg (nadien werd hij wat stiller maar mogelijk was dit ook wat te wijten aan zijn plotse verkoudheid) en de chauffeur/gids van Marieke en Daan was een waterval van woorden! Het was ook snel duidelijk wie de 'regelaar' was en zich werkelijk uit de naad werkte om alles naar behoren te laten verlopen. De kinderen werden trouwens geadoreerd en hadden allesbehalve gebrek aan aandacht. De lokale bevolking is bijzonder vriendelijk en gastvrij. De koning is er ook alomtegenwoordig mét de brede glimlach.
Petra vonden we echt wel het hoogtepunt. Wat een site! Geen pad was ons te steil of te lastig om te beklimmen, ook niet voor de meisjes. De kinderen werden overladen met geschenkjes op de weg naar 'The Monastery'. Het hotel was een ervaring apart: heel mooie en ruime kamers en een heerlijk warme stenen vloer. Alleen jammer dat het zwembad nog leeg was, vooral gezien we op de 'reisdag' net iets te laat (half vier) aangekomen waren bij het hotel, waardoor een eerste bezoek aan Petra niet echt meer haalbaar was (12km terug) en er in de directe omgeving geen alternatieven voorhanden waren. Dan maar wat rondhangen op 'het pleintje'. De defecte TV, gammele deurslot en ontbrekende babybed werden in een mum van tijd hersteld en/of afgeleverd. De prachtige zonsondergang sloot de dag in schoonheid af.
De woestijn was het volgende hoogtepunt, vooral dan voor Oriana, want die was al wéken aan het uitkijken naar de kamelentocht. Er stond een strakke wind, maar de zon was van de partij aan een staalblauwe hemel. De woestijnrit met de 4WD pick-up voerde ons maar liefst 3 uren langs rotsen en duinen en we werden vergast op een heerlijk kopje bedoeïnenthee, ter plaatse bereid bij de ondergaande zon door onze bedoeïnenchauffeur, een hartelijke 45-jarige man. Het naar beneden glijden op de duinen vonden Oriana en Ari heel leuk. Het schurende zand in kousen, schoenen, kleertjes deerde hen niet!
De nacht in de tent was ook een hele ervaring. De kinderen hebben nog nooit zo goed en lang geslapen tijdens deze reis! Het was er ook extreem stil, want alleen wij met ons viertjes en Daan, Marieke en Féline waren gasten die nacht. De maaltijd die ons 's avonds voorgeschoteld werd (traditionele bedoeïnen'barbeque') was overheerlijk. De kamelentocht 's anderendaags 's morgens onder een stralende zon was ook geslaagd.
De Lonely Planet reisgids verraadde naderhand wel dat ondanks de vermelding van 'Wadi Rum' in ons reisprogramma dat we eigenlijk niet in Wadi Rum zélf zijn geweest, maar eerder een beetje langszij. Jammer. Geen rotsschilderingen, noch fort en evenmin overhangende rotsen voor ons. We zagen wél de trein in de woestijn wat toch voor een mooi plaatje zorgt. Geeft het gevoel geknipt te zijn uit een film !
In Aqaba was het uitwaaien geblazen. Het 'drielandenpunt' heeft wel iets. Het hotel heeft een prachtig koraalrif op snorkelafstand en is ideaal voor duikfanaten. De shuttle (1 JD retour) bracht ons op een 20-tal minuten naar Aqaba 'city' waar het leuk kuieren was. Winkeltjes en restaurants in overvloed. Lekker lokaal eten voor een democratische prijs. Ari is er zelfs voor het eerst naar de kapper geweest. Een ervaring om nooit meer te vergeten, net als de reis.
Terug in Amman (op vrijdag) was er nog voldoende tijd om de stad te bezoeken. De stad heeft tegelijk een moderne en traditionele aanblik. De citadel en het amfitheater waren hun bezoekje waard. Winkeltjes zijn er in overvloed en bieden leuke spullen te koop aan. Er heerst een gezellige drukte. Aan de lekkernijen in de bakkerijen is niet te weerstaan. Ari was er stiekem achter de toonbank verzeild geraakt en kreeg spontaan een dadelkoekje. Hij was er niet meer weg te slaan !
Zaterdagmorgen stonden we om half negen klaar op de trappen van het hotel om naar de luchthaven te vertrekken, maar alleen de chauffeur van Marieke en Daan stond klaar. Een tweede wagen liet op zich wachten...Na wat heen en weer gebel en wat ons op geschreeuw leek en inmiddels al ruim een uur later hebben we dan maar zélf een taxi aangehouden maar heeft de chauffeur van Marieke en Daan (zij zijn gelukkig blijven wachten bij ons aan het hotel wat we bijzonder op prijs stellen) er wel voor gezorgd dat de kosten door de vervoersmaatschappij werden gedragen. Na een helse rit en mits voorkeursbehandeling bij de check-in zijn we met z'n allen tijdig op het vliegtuig richting Amsterdam geraakt. Een spannend einde van een aan te raden reis !
Cédric, Ann, Oriana en Ari (België)